april 21, 2022
De laatste tien dagen van de Ramadan
De laatste tien dagen van de Ramadan. De laatste tien nachten ga je voluit. Je geeft jezelf, zoals je de afgelopen weken nog niet had gedaan. Je bent bijna bij het einde, maar je bent er nog niet. In de Islam zijn dit de meest heilige nachten van het jaar. De barakah (zegeningen) liggen voor het oprapen.
Het doel van de Ramadan is leren om jezelf te beheersen, om je taqwa op te bouwen en om zoveel mogelijk beloningen en zegeningen te krijgen als je kan. We zoeken vergeving voor onze zonden. En in dit proces bouwen we een sterke band op met Allah. Je laadt je spiritueel gezien opnieuw op. Maar in deze laatste tien dagen is het doel om onze God te aanbidden, zoals we deze nog nooit hebben aanbeden. In de hoop om getuige te zijn van Laylatul Qadr en om vergeven te worden voor al onze zonden.
Allah zegt in de Koran:
De nacht van al Qadr (de Verhevenheid) is beter dan duizend maanden. Daarin dalen de Engelen en de Roeh (d.w.z. Gabriel) met de Toestemming van hun Heer neer, met elke zaak. Vredig is het (d.w.z. de nacht van de Verhevenheid) tot aan het verschijnen van de dageraad.
[Koran: 97:3-5]
Stel je voor dat als je tijdens die nacht moest bidden, het zal zijn alsof je duizend maanden door hebt gebracht in gebed. Dat je als je de Koran die nacht leest, dat het voelt alsof je duizend maanden niets anders gedaan hebt dan het lezen van de Koran. Dat wanneer je om vergiffenis zou vragen die nacht, het voelt alsof je God duizend maanden om vergiffenis vraagt. Stel je voor dat je dat allemaal moest doen, die nacht?
Dit is DE nacht. De waardevolle nacht. De nacht waarin je vergeving kunt zoeken, voor al je zonden; groot of klein. De nacht waarin je je hart kan overgeven aan Allah en kunt vragen, smeken en bidden voor alles dat je wilt. We weten niet op welke specifieke dag dit valt, maar we weten dat het valt in de laatste tien nachten van de Ramadan.
Alleen al het schrijven van deze blog motiveert mij om mijn best te doen, deze laatste tien nachten van de Ramadan. Als werkende moeder van een zes- en vijftienjarige ben ik niet toegekomen om mijn ibadah (aanbidding) te verdubbelen, en dat is oké. Het verzorgen van mijn familie is mijn ibadah. Ik weet dat God alle worstelingen ziet. Niet iedereen kan aanbidden op een hoog level, omdat zij ook nog andere verantwoordelijkheden en verplichtingen hebben.
Het leven; werk, familie; rouwen; gezondheidsproblemen. Al deze dingen stoppen niet opeens in de Ramadan.
Dat wetende, kan ik niet stoppen met denken aan, en ik dan? Hoe zit het met mijn spirituele gezondheid, mijn connectie met God? Dat is toch waar de Ramadan om gaat? Om jezelf opnieuw te vinden en om opnieuw die connectie met God te maken. Ik kan er niet voor zorgen dat mijn dagelijkse verplichtingen weggaan. Ik eindig mijn dagen doodop, maar ik voel de behoefte en het verlangen om extra moeite te doen om te aanbidden, zoveel als ik kan in deze laatste tien nachten. Wat zijn een paar nachten in het jaar, als het betekent dat ik aan mijn band met Allah kan versterken, mijn spiritualiteit opnieuw kan opstarten en als het mij misschien wel vergeving van mijn zonden kan opleveren? Hoe moet ik de rest van het jaar doorgaan, als ik niets heb om mij op te laden?
Dit heb ik nodig. We hebben het allemaal nodig om vergeven te worden. We hebben Allah’s genade nodig. We hebben begrip nodig voor alle situaties, maar we moeten niet vergeten dat het hard werken is om tot dit punt te komen. Laten we Allah weer centraal zetten in onze levens. Tien dagen in een heel jaar. We kunnen het.
Ik weet dat het leven niet stopt, ook de mijne gaat gewoon door. Het is lastig, ik weet het. Probeer meer te doen dan wat je nu al doet. Als je nog niet gebeden hebt gedurende de nacht, breng een paar rakʿah’s in. Als je nog niets gelezen hebt uit de Koran, lees ’s nachts een paar pagina’s. Als je voluit kan gaan, is dat geweldig. Als dat niet kan, probeer dan om iets te doen.
Moge Allah onze harten helen en al onze dua’s verhoren. Ameen
Liefs,
Btisam
Het doel van de Ramadan is leren om jezelf te beheersen, om je taqwa op te bouwen en om zoveel mogelijk beloningen en zegeningen te krijgen als je kan. We zoeken vergeving voor onze zonden. En in dit proces bouwen we een sterke band op met Allah. Je laadt je spiritueel gezien opnieuw op. Maar in deze laatste tien dagen is het doel om onze God te aanbidden, zoals we deze nog nooit hebben aanbeden. In de hoop om getuige te zijn van Laylatul Qadr en om vergeven te worden voor al onze zonden.
Allah zegt in de Koran:
De nacht van al Qadr (de Verhevenheid) is beter dan duizend maanden. Daarin dalen de Engelen en de Roeh (d.w.z. Gabriel) met de Toestemming van hun Heer neer, met elke zaak. Vredig is het (d.w.z. de nacht van de Verhevenheid) tot aan het verschijnen van de dageraad.
[Koran: 97:3-5]
Stel je voor dat als je tijdens die nacht moest bidden, het zal zijn alsof je duizend maanden door hebt gebracht in gebed. Dat je als je de Koran die nacht leest, dat het voelt alsof je duizend maanden niets anders gedaan hebt dan het lezen van de Koran. Dat wanneer je om vergiffenis zou vragen die nacht, het voelt alsof je God duizend maanden om vergiffenis vraagt. Stel je voor dat je dat allemaal moest doen, die nacht?
Dit is DE nacht. De waardevolle nacht. De nacht waarin je vergeving kunt zoeken, voor al je zonden; groot of klein. De nacht waarin je je hart kan overgeven aan Allah en kunt vragen, smeken en bidden voor alles dat je wilt. We weten niet op welke specifieke dag dit valt, maar we weten dat het valt in de laatste tien nachten van de Ramadan.
Alleen al het schrijven van deze blog motiveert mij om mijn best te doen, deze laatste tien nachten van de Ramadan. Als werkende moeder van een zes- en vijftienjarige ben ik niet toegekomen om mijn ibadah (aanbidding) te verdubbelen, en dat is oké. Het verzorgen van mijn familie is mijn ibadah. Ik weet dat God alle worstelingen ziet. Niet iedereen kan aanbidden op een hoog level, omdat zij ook nog andere verantwoordelijkheden en verplichtingen hebben.
Het leven; werk, familie; rouwen; gezondheidsproblemen. Al deze dingen stoppen niet opeens in de Ramadan.
Dat wetende, kan ik niet stoppen met denken aan, en ik dan? Hoe zit het met mijn spirituele gezondheid, mijn connectie met God? Dat is toch waar de Ramadan om gaat? Om jezelf opnieuw te vinden en om opnieuw die connectie met God te maken. Ik kan er niet voor zorgen dat mijn dagelijkse verplichtingen weggaan. Ik eindig mijn dagen doodop, maar ik voel de behoefte en het verlangen om extra moeite te doen om te aanbidden, zoveel als ik kan in deze laatste tien nachten. Wat zijn een paar nachten in het jaar, als het betekent dat ik aan mijn band met Allah kan versterken, mijn spiritualiteit opnieuw kan opstarten en als het mij misschien wel vergeving van mijn zonden kan opleveren? Hoe moet ik de rest van het jaar doorgaan, als ik niets heb om mij op te laden?
Dit heb ik nodig. We hebben het allemaal nodig om vergeven te worden. We hebben Allah’s genade nodig. We hebben begrip nodig voor alle situaties, maar we moeten niet vergeten dat het hard werken is om tot dit punt te komen. Laten we Allah weer centraal zetten in onze levens. Tien dagen in een heel jaar. We kunnen het.
Ik weet dat het leven niet stopt, ook de mijne gaat gewoon door. Het is lastig, ik weet het. Probeer meer te doen dan wat je nu al doet. Als je nog niet gebeden hebt gedurende de nacht, breng een paar rakʿah’s in. Als je nog niets gelezen hebt uit de Koran, lees ’s nachts een paar pagina’s. Als je voluit kan gaan, is dat geweldig. Als dat niet kan, probeer dan om iets te doen.
Moge Allah onze harten helen en al onze dua’s verhoren. Ameen
Liefs,
Btisam